Miscellaneous

• Διαβάζω το Moby Dick στα ελληνικά. Δεν έχω πολύ χρόνο και το διαβάζω αργά. Θα μου πάρει δυο-τρεις βδομάδες να το τελειώσω. Μέχρι στιγμής είμαι ενθουσιασμένη. Μόλις ξεκίνησαν για το ταξίδι τους αλλά η περιγραφή του νησιού, των διαφόρων χαρακτήρων είναι απολαυστική. Ιδιαίτερα με έχει εντυπωσιάσει ο φίλος του Ίσμαελ, από κάποιο μικρό νησί του Ειρηνικού. Ο Μέλβιλ περιγράφει τους διάφορους ανθρώπους με τέτοια ακρίβεια που νομίζεις ότι περνάς δίπλα τους και τους ακουμπάς. Άσε που οι άνθρωποι ελάχιστα αλλάζουν και μπορείς να βρεις περιγραφές τύπων που νομίζεις ότι είναι σημερινοί. Αλλά έτσι συμβαίνει με όλους τους μεγάλους συγγραφείς.
• Πήγα χθες σε μια συναυλία. Η Dayna Kurtz και οι Night on Earth. Δεν ήξερα τίποτε για τους καλλιτέχνες πέρα από αυτά που διάβασα στο πρόγραμμα με αποτέλεσμα άλλα να περιμένω και άλλα να βρω. Το πρώτο σετ ήταν των Night on Earth οι οποίοι παίζουν ένα είδος τριπ χοπ. Πολύ λυπημένη μουσική και τα φωνητικά βγάζουν πολύ έντονα συναισθήματα. Όταν άνοιξε το στόμα η τραγουδίστρια Σοφία Σαρρή ήταν μια έκπληξη. Μια φωνή που δεν περίμενες από αυτό το μικροκαμωμένο σώμα. Ειδικά όταν είπε ένα Ισπανικό τραγούδι το Llorando πραγματικά σου ερχόταν να κλάψεις. Εδώ είναι το λινκ για τραγούδια τους στο mySpace. Μετά εμφανίστηκε η Dayna που εγώ νόμιζα ότι θα τραγουδούσε jazz άλλά ήταν τελικά πιο πολύ φολκ με άρωμα country. Το πρώτο τραγούδι που είπε λεγόταν Venezuela και μιλούσε για ένα παράξενο όνειρο που είχε δει. Αυτό το τραγούδι μου έχει μείνει από χθες και κυκλοφορεί στο μυαλό μου. Ήταν τόσο υπέροχο που ακόμη κι αν είχαν πει μόνο αυτό θα άξιζε το εισιτήριο. Εδώ το λινκ στο mySpace κι εδώ το επίσημο site. Τα τραγούδια της γενικά πολύ λυρικά, πολύ εξομολογητικά, πολιτικά μιλάνε για τον έρωτα βέβαια (where did you go, love?) για τη θρησκεία (την απασχολεί πολύ παρόλο που δεν πιστεύει), για όσα μας κάνουν να μετανιώνουμε για τις αγαπημένες της πόλεις (Νέα Υόρκη, Νέα Ορλεάνη).
• Με κάλεσαν και σε δεύτερο παιχνίδι. Ήταν να μην αρχίσω τα παιχνίδια, τώρα θα παίζω συνέχεια. Αλλά αυτό μου θυμίζει κάτι που κάναμε με το διπλανό μου τον Τάσο στο Λύκειο οπότε δεν μπορώ παρά να υποκύψω. Έπρεπε να γράψω κάτι που να περιλαμβάνει τις εξής 5 λέξεις : ανακεφαλαιώνω, γραμμάτιο, Θεσσαλονίκη, υπεκφυγή, αυτοβιογραφία και έγραψα το εξής:
  "Γραμμάτιο για το εξοχικό, γραμμάτιο για το τζίπ, για την τηλεόραση πλάσμα, για την καφετιέρα εσπρέσο, για κάτι κολώνιες από το Χόντο, για το καινούριο κινητό του γιου σου και ύστερα μου λες «δε μπορούμε να πάμε στο Παρίσι, άντε μέχρι τη Θεσσαλονίκη αν θες, και πολύ σου είναι». Υπεκφυγές, μωρό μου, υπεκφυγές. Βαριέσαι να σηκωθείς απ’την πολυθρόνα μπροστά στον υπολογιστή και γράφεις την αυτοβιογραφία σου στα μπλογκ 10 ώρες την ημέρα. Τι γράφεις ήθελα να ΄ξερα; Αφού δε βιώνεις τίποτε πια, καημένη. «Ανακεφαλαιώνω», μου λες «τη ζωή που δεν έζησα».