Αυτό το βιβλίο δε θα το ήξερα καν, κάτω από άλλες περιστάσεις. Αλλά μια κοπελίτσα που ξέρω προετοιμάζεται για εξετάσεις Proficiency και πρέπει να το διαβάσει. Το πήρα κι εγώ να πω τη γνώμη μου ως βιβλιόφιλη που είμαι.
Η ιστορία μας πηγαίνει μερικά χρόνια μπροστά, στο Λονδίνο. Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι ότι τα χρήματα έχουν καταργηθεί ως υπόσταση, υπάρχουν μόνο ως ιδέα, ως ηλεκτρονικό αγαθό. Αυτή την ιδέα την είχε και την ανέπτυξε ο John Law, ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, ο Κρυπτογράφος του τίτλου. Είναι ένας κατασκευαστής κώδικα, ΤΟΥ κώδικα, του άσπαστου, του τέλειου.
Απ’την άλλη πλευρά έχουμε την Άννα, μια ανώτερη εφοριακό υπάλληλο που της αναθέτουν να ελέγξει «τα βιβλία» αυτού του πολυεκατομυριούχου. Γιατί το αναθέτουν στην Άννα άραγε; Και τι θα ανακαλύψει;
Έτσι αρχίζει αυτή η ιστορία και τελειώνει ενάμιση χρόνο αργότερα περίπου όπου όλα έχουν αλλάξει για τον κόσμο αλλά και τους ήρωες μας. Αυτό που κάνει εντύπωση σε αυτό το βιβλίο είναι ότι δε φωνάζει, δε διατυμπανίζει, υπαινίσσεται. Η Άννα έχει ένα σωρό ερωτήσεις και λίγες απαντήσεις. Διάβαζα στο οπισθόφυλλο ότι αυτό είναι ένα κομψό θρίλλερ και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί το αποκαλούσαν έτσι όταν εμένα μου φαινόταν σαν μια ιστορία αγάπης απ’την αρχή. Αλλά η λέξη κομψό είναι πράγματι ταιριαστή. Η ηρωίδα αισθάνεται πρωτόγνωρα αισθήματα που δεν ξέρει κι η ίδια πώς να τα χαρακτηρίσει. Ο κόσμος γύρω της όμως αλλάζει και δεν μπορεί να το αγνοήσει. Άσε που τα ερωτήματα που τη βασανίζουν πρέπει κάποτε να απαντηθούν. Είναι πράγματι έρωτας αυτό που νιώθει ή έλκεται από τα πλούτη και τη φήμη αυτού του ανθρώπου; Αυτός πάλι την αγαπάει ή προσπαθεί να διασώσει ό,τι του έχει απομείνει; Και τι ρόλο παίζει η γοητευτική σύζυγος του; Ο δε μέντορας της Άννας που εξακολουθεί να την αγαπάει; Τι γίνεται όταν ο κώδικας καταρρέει; Είναι άραγε όλα τόσο δυσοίωνα όσο είχαν προβλέψει;
Πριν από λίγες εβδομάδες είχα διαβάσει ένα διήγημα στο 9 της Ελευθεροτυπίας που μου είχε αρέσει πολύ. Ένας διαφημιστής προσπαθούσε να βρει μια ιδέα για να προωθήσει την κατάργηση του χρήματος όπως το ξέρουμε και να προωθήσει το πλαστικό χρήμα. Ο διαφημιστής τη βρίσκει την ιδέα και η δεύτερη σελίδα του διηγήματος είναι η αφίσα η ίδια που μας θυμίζει πόσο βρώμικο (κυριολεκτικά) είναι το χρήμα και πόσα χέρια το έχουν αγγίξει. (Αν κάποιος έχει το τεύχος ας με βοηθήσει με το όνομα του συγγραφέα). Αυτό το διήγημα θυμήθηκα διαβάζοντας το μυθιστόρημα.
Σε αυτόν τον πολύ ενδιαφέρον τόπο μπορούμε να βρούμε συγγραφείς να μιλάνε για τα βιβλία τους. Ο Τομπάιας Χιλλ μιλάει για τον Κρυπτογράφο και λέει ότι κυρίως ένα μυθιστόρημα για την εμπιστοσύνη (που σχετίζεται άμεσα με τα χρήματα, αν το καλοσκεφτούμε) και τα μυστικά.
Επίσης έμαθα ότι ο Χιλλ είναι και ποιητής και ακούστε τι τίτλο είχε πριν λίγο καιρό τουλάχιστον: Poet in Residence at London Zoo, κάτι σαν επίσημος ποιητής του Ζωολογικού Κήπου δηλαδή. Εκεί μας λέει ότι πάντα τον συνάρπαζαν τα ποιήματα με ζώα και του άρεσε πολύ η ιδέα είναι ο ποιητής του Ζωολογικού Κήπου. Αυτό συμπεριλάμβανε να δημιουργήσει ένα σαφάρι ποιημάτων, να οργανώσει αναγνώσεις ποιημάτων για παιδιά και ενήλικους και ένα διαγωνισμό ποίησης για είδη υπό εξαφάνιση. Βρε, τι σκέφτονται οι άνθρωποι σε άλλα μέρη…
Αν θέλετε να δείτε με ποιον άλλο συγγραφέα συγγενεύει μπορείτε να πάτε εδώ, να βάλετε το όνομα του και θα δείτε το αποτέλεσμα. Κάντε για τους αγαπημένους σας συγγραφείς, έχει πλάκα.
Διάβασα και το Τριανταφυλλάκι της Τζένιφερ Ντόνελι, εκδόσεις Ωκεανίδα. Πολυσέλιδο μυθιστόρημα με εκνεύρισε με τα διάφορα κλισέ που έβρισκα μέσα. Αγγλία, προηγούμενος αιώνας, εποχή Τζακ του Αντεροβγάλτη, οι εργάτες σε άθλια κατάσταση. Η ηρωίδα καταφέρνει να ξεφύγει να πάει στην Αμερική και να ζήσει το Αμερικάνικο όνειρο. Γίνεται πάμπλουτη με μια απίστευτη ευκολία, την ερωτεύονται επίσης δεξιά κι αριστερά, αν και φτωχή και κουρασμένη είναι πάντα γοητευτική, όλοι οι ήρωες δε έχουν λαμπερά μάτια σε αυτό το βιβλίο άσχετα που οι συμφορές τους βρίσκουν η μια πίσω απ΄’την άλλη. Δεν ξέρω αν φταίει το βιβλίο ή μεγάλωσα εγώ. Κάποτε διάβαζα με μεγάλη χαρά τα βιβλία της Ρόζαμουντ Πίλτσερ (το Ψάχνοντας για Κοχύλια ήταν σούπερ μπεστ σέλερ στις αρχές του ‘90. Τώρα μου φαίνονται τόσο κενά, τόσο επαναλαμβανόμενα. Είναι μια μεγάλη ιστορία πάντως, αν κάποιος θέλει ένα ποιοτικό Άρλεκιν, they are welcome.
Άλλα,άσχετα με τα βιβλία, θέματα: Μια και αρχίσαν τα σχολεία να θυμόμαστε πάντα ότι όλα τα παιδιά είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Μια αγαπημένη μου θεωρία για την εκπαίδευση είναι αυτή των Multiple Intelligences (πολλαπλές ευφυΐες). Την ανέπτυξε ο Χάουαρντ Γκάρντνερ και υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει μια και μοναδική ευφυΐα η ακαδημαϊκή αλλά πολλές όπως η κινητική, η μουσική, η διαπροσωπική, η γλωσσική, η λογική/μαθηματική και πάει λέγοντας. Δίνει σαν παράδειγμα λοιπόν μια σχολική τάξη όπου ένας μαθητής, ας τον πούμε Ντέιβιντ, έχει μια μπάλα κάτω απ’τα πόδια του και δεν κάθεται στιγμή ακίνητος. Πιο κει, έχουμε μια άλλη κοπελίτσα τη Μπριτ που φτιάχνει το μαλλί και μουρμουρίζει ένα τραγούδι. Η Τζο λίγο πιο πέρα όλο κάτι γράφει που δεν έχει σχέση με το μάθημα και η δασκάλα της εκνευρίζεται και τής λέει να σταματήσει να ονειροπολεί. Ο Μπιλ πάλι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα παρατήσει το σχολείο πριν τα 17, καθόλου μυαλό για γράμματα αυτό το παιδί. Για να μην πούμε για τον Κάρολο που ο μπαμπάς του όλο τον μαλώνει γιατί του αρέσει να ασχολείται με τους σκύλους και τα ποντίκια αντί να διαβάζει για να γίνει παπάς. Ε, αυτή η τάξη υπάρχει σε κάθε σχολείο κι εμένα δουλειά μου είναι όχι να πετύχουν σε κάποιες αμφίβολες εξετάσεις αλλά να τους βγάλω τον πιο καλό τους εαυτό.
(Απεργώ εδώ και πέντε μέρες για τους δικούς μου ρομαντικούς λόγους, επειδή νομίζω ότι δεν έχουμε δικαίωμα να παραπονιόμαστε συνέχεια για τα σχολεία και να μην κάνουμε τίποτε γι αυτό. Αλλά τώρα δε μπορώ άλλο, θέλω να πάω για μάθημα. Θεέ των καλών βιβλίων, κάνε να τελειώσει αυτή η απεργία)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
14 comments:
Σε διαβάζω συχνά, και νομίζω ότι το blogg σου είναι πολύ ενδιαφέρον. Σήμερα όμως θέλω να σε ρωτήσώ για κάτι που ψάχνω, μήπως και είμαι τυχερή!
Πριν από καιρό είχα κάνει ένα σεμινάριο ,στα πλαίσια ενός forum του πανεπιστημίου , εκτός των άλλων έγινε και μια αναφορά στο θέμα "πολλαπλές ευφυΐες". Εκεί θυμάμαι ότι μας παρουσίασαν ένα τεστ όπου μπορούσε κανείς να βρει σε ποιο είδος ευφυΐας είναι πιο κοντά. Από τότε όποτε βρίσκω μπροστά μου αυτό το θέμα σκέφτομαι ότι θα ήταν χρήσιμο να το έχω. Αναρωτιέμαι μήπως, εσύ που είσαι πιο κοντά στα θέματα εκπαίδευσης και φαίνεται ότι "το ψάχνεις"(ευτυχώς!!!!),μπορείς να με βοηθήσεις... :)
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δεν έχω ακριβώς τεστ, αλλά έχω υλικό που μπορεί να σε βοηθήσει. Αν θες στείλε μου e-mail για να σου στείλω μερικά ενδιαφέροντα άρθρα.
Γεια σου annabooklover! Σε ανακάλυψα εδώ και μια βδομάδα από το blog του librofilo και κόλλησα, κυρίως γιατί διαβάζεις Αγγλικά βιβλία όπως κι εγώ (αγόρασα τον Cryptographer στο Λονδίνο αλλά δεν ξέρω κανένα Έλληνα φίλο που να το έχει διαβάσει). Επίσης έχω ζήσει στην Καρδίτσα και φυσικά έχω επισκεφτεί τη Λάρισα. Άσε που σκέφτομαι ακόμα εκείνη τη βαλίτσα-θησαυρό με τα βιβλία που σου έφερε η φίλη σου...Έχω και μια πρόταση: A Suitable Boy by Vikram Seth. Αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει, είναι ένα ποιητικότατο ινδικό έπος που το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Περιμένω το επόμενο post σου, μη χάνεσαι...
Φανή από Βρυξέλλες
έλα, το έχω διαβάσει κι εγώ και έχω ποστάρει σχετική κριτική παλιότερα. η ατμόσφαιρά του σε υποβάλλει και τα ψυχογραφήματα διακρίνονται από ενάργεια και διεισδυτικότητα
Είμαι αφηρημένη και δεν είπα ότι μιλούσα για τον Κρυπτογράφο και καταμπέρδεψα τη Φανή...Συγγνώμη. ;)
Για τη nothing-is-impossible girl: Δοκίμασε εδώ: http://www.mitest.com/o7inte~1.htm και εδώ: http://www2.bgfl.org/bgfl2/custom/resources_ftp/client_ftp/ks3/ict/multiple_int/questions/questions.cfm και εδώ: http://www.nedprod.com/Niall_stuff/intelligence_test.html
Είδες Φανή;, Το'χουν διαβάσει κι άλλοι. Σ'ευχαριστώ πάντως.
Σταυρούλα, διάβασα την κριτική σου, πολύ όμορφη όπως πάντα. Δεν το είχα δει, νομίζω τον Ιούνιο είχα χάσει κάποια επεισόδια απ'τα αγαπημένα μου μπλογκ.
καλησπέρα σας,
σας είδα στη σελίδα της καλή μας magica όπου με κέντρισε το booklover καθότι και διότι bookmaniac η ίδια. Νομίζω πως έχουμε να πούμε πολλά και καλά.....
Άννα, το συγκεκριμένο δεν το ΄χω διαβάσει. Διάβασα ένα άλλο δικό του(στα ελληνικά βέβαια) "Για την καρδιά των 3 αδερφών" με τα πετράδια του
(αγγλικού)στέμματος είχε σχέση. Το 'χω δανείσει στην αδερφή μου και δε θυμάμαι τον ακριβή του τίτλο.
Τόσο το νικ σου όσο και ο τίτλος του μπλογκ πολύ μ΄αρέσουν!
Σ΄ευχαριστώ για την επίσκεψη! ;)
@πεφταστέρι: ελπίζω κι εγώ να τα λέμε, εσύ έχεις πολύ καιρό να γράψεις έτσι;
@ρενατα: κι εγώ ευχαριστώ, χρειαζόμαστε όλη τη συμπαράσταση αυτές τις μέρες της απεργίας.
Όντως, έχω πολύ καιρό να γράψω. Τον τελευταίο καιρό έχω λίγο χρόνο στην διάθεση μου τα βραδάκια. Θα επανακάμψω όμως..
Αννούλα μου, μπήκα πατημένη. Εσύ μην πετάξεις τίποτα! Άσε να τα ξεφυλλίσουμε μαζί στα γεράματα! Εγώ νόμιζα πως θέλεις να συνεχιστεί η απεργία, για να διαβάσεις ποιο πολλά βιβλία.
Ξέρω! Σου λείπουν τα παιδάκια. Κι εμένα θα μου έλλειπαν, αν ήμουν δασκάλα.
Φιλιά πολλά, καλό βράδυ!
Δεν έχω διαβάσει τον Κρυπτογράφο, αν και φαίνεται ενδιαφέρον από αυτά που γράφεις. Έχω διαβάσει όμως το διήγημα που αναφέρεις, είναι το "Βρώμικο Χρήμα", που δημοσιεύτηκε στο "9", τεύχος 320 και το βρήκα πολύ καλό. Συγγραφέας είναι ο Παναγιώτης Κούστας, ο οποίος έγραψε το διήγημα αυτό ως μέρος μιας μεγαλύτερης ενότητας που αφορά το άμεσο μέλλον και που ελπίζω να δημοσιευτεί σύντομα.
Ευχαριστώ πολύ για την αναφορά του συγγραφέα. Μου έκανε πολύ εντύπωση αυτό το διήγημα και είναι κρίμα που δεν είχα συγκρατήσει το όνομα του. Μακάρι να δούμε κάτι από τον Παναγιώτη Κούστα λοιπόν.
Post a Comment