Για το bookcrossing είχα ακούσει από τον πρώτο καιρό της δημιουργίας του. Είχα εγγραφεί μάλιστα χωρίς να έχω ενεργή σχέση. Η ιδέα είναι η εξής: Διαβάζεις ένα βιβλίο που σου αρέσει ή όχι. Το καταγράφεις σε μια βάση δεδομένων στο δίκτυο, του κολλάς μια ετικέτα που εξηγείς τί είναι και το αφήνεις κάπου σε ένα δημόσιο χώρο. Μετά ελπίζεις κάποιος να το βρει, να συνδεθεί κι αυτός με το δίκτυο και να δει ποιος το είχε πριν ή να γράψει τη γνώμη του και ούτω καθεξής. Ο Ron Hornbaker προσπαθώντας να φτιάξει μι πρωτότυπη εφαρμογή υπολογιστών είχε την ιδέα να στήσει ένα σάιτ όπου οι άνθρωποι μπορούν να παρακολουθούν βιβλία που ταξιδεύουν. Το κοινό αγκάλιασε την ιδέα, ρίχτηκαν και μερικά έξυπνα σλόγκαν όπως «make the whole world a library», «books go around, books come around», «generosity is addictive» και αυτό ήταν. Στην αρχή ήταν καμιά εκατοστή άνθρωποι σιγά σιγά τα μέσα το έκαναν ευρύτερα γνωστό, κι εδώ στην Ελλάδα έχουν επίσης γραφτεί άρθρα σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Σήμερα υπάρχουν περίπου 500.000 μέλη.
Μου είχε φανεί πολύ πρωτότυπη ιδέα αν και δεν μπορούσα να φανταστώ τι είδους άνθρωποι δίναν έτσι ελαφρά τη καρδία τα βιβλία τους. Είχα (και έχω σε μεγάλο βαθμό) μια πολύ κτητική σχέση με τα βιβλία. Μου είναι πολύ δύσκολο να τα αποχωριστώ. Δανείζω με μεγάλη χαρά αλλά ξέρω λεπτομερώς ποιος έχει πoιο βιβλίο μου. Ωστόσο, τα τελευταία δυο χρόνια έχω περάσει σε άλλη φάση, που κι αν δε μου επιστρέψει κάποιος το βιβλίο δε με πειράζει. Είναι θέμα χώρου πια. Όνειρο μου είναι να αποκτήσω κάποτε μέσα στο σπίτι ένα δικό μου δωμάτιο μόνο για τα βιβλία, αλλά που τέτοια πολυτέλεια στα 82 τ.μ.
Πριν μερικές μέρες λοιπόν, μου έστειλε μήνυμα μια bookcrosser από τη Λάρισα και μου είπε ότι οργάνωνε μια συνάντηση. Μαζευτήκαμε έτσι την Κυριακή ανταλλάξαμε μεταξύ μας βιβλία, αφήσαμε και μερικά στο χώρο του καφέ (Starbucks, αν ενδιαφέρεται κανείς, να πάει να δει) και συμφωνήσαμε να το ξανακάνουμε.
Πρέπει να πω ότι ενώ είχα αποφασίσει να δώσω κάποια βιβλία όταν μπήκα στη διαδικασία να διαλέξω ζορίστηκα πολύ. Είχα τρία καλά βιβλία που τα είχα διπλά και τα έδωσα με μεγάλη χαρά αλλά ήθελα και κανένα Αγγλόφωνο. Για κανά μισάωρο κοιτούσα τα βιβλία, πήγαινα από δωμάτιο σε δωμάτιο ο Μάκης με κορόιδευε «αφού δε θα βρεις τι το παλεύεις;» και τελικά ξετρύπωσα μια βλακεία που είχα αγοράσει πριν από χρόνια από ένα book club. Δε μου άρεσε ιδιαίτερα και τα ξεφορτώθηκα Αλλά είναι αυτό το νόημα του bookcrossing; Άλλοι άνθρωποι αγοράζουν σε δυο αντίτυπα τα βιβλία τους για να «απελευθερώσουν» το ένα, αυτό μου φαίνεται λιγότερο οδυνηρό.
Το ωραίο όμως είναι ότι καθώς έψαχνα για ένα βιβλίο θυμόμουν τις ιστορίες των υπόλοιπων. Είναι κι άλλα βιβλία που έχω διαβάσει αλλά δε μου άρεσαν. Δε μου κάνει καρδιά όμως να τα δώσω, για μένα κάτι λένε, συμβολίζουν μια εποχή, μια περίοδο, μου θυμίζουν κάποιους ανθρώπους.
Αυτά με τα βιβλία. Κατά τα άλλα άρχισαν τα μαθήματα γι άλλη μια χρονιά. Οι πρώτες εντυπώσεις καλές απ’το καινούριο μου σχολείο. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη φέτος γιατί πρώτη φορά βρίσκομαι σε σχολείο με ενεργό εργαστήριο πληροφορικής και έχω μεγάλα σχέδια.
Σήμερα ήταν μια τρελή μέρα όπου είχα να κάνω πολλές ασχολίες που έπαιρναν από λίγη ώρα η καθεμία. Το πιο ενδιαφέρον, ότι μαγείρεψα δυο πράγματα και μου πέτυχαν και τα δύο. Το ένα μια απλή τυροπιτούλα (έτοιμα φύλλα από τη λαϊκή) και το άλλο η σαλάτα του Αθήναιου (δεν άντεξα και τη δοκίμασα πριν κρυώσει, μούρλια λέμε). Τώρα λίγο blogging για χαλάρωση και ύπνο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Παρόμοιους ενδοιασμούς είχα κι εγώ για το bookcrossing όταν πρωτοξεκίνησα - αλλά αν ψάξεις πάντα βρίσκεις βιβλία που πιστεύεις ότι δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσεις. Εδώ στην Αθήνα στις μηνιαίες συναντήσεις γίνονται πολύ ωραίες ανταλλαγές, υπάρχουν βιβλία που κάνουν τον κύκλο τους μεταξύ μας και τελικά επιστρέφουν στον αρχικό τους ιδιοκτήτη κι εν τω μεταξύ τα σχόλια των υπόλοιπων καταγράφονται στο σάιτ και βλέπεις με ποιον τρόπο άγγιξε το βιβλίο σου κάποιον άλλον - κάποιον που ίσως να μην το είχε αλλιώς διαβάσει ποτέ. Αυτό ισχύει και για τα βιβλία που απελευθερώνει κανείς "στο άγνωστο". Όσο συναισθηματικά δεμένη και να είμαι με τα βιβλία που με συγκίνησαν στην εφηβεία ή στα 20 χρόνια μου, βρίσκω τρομερά περισσότερη ικανοποίηση όταν μαθαίνω ότι συνάντησαν ένα ζευγάρι φρέσκα μάτια και ίσως συνεχίσουν εκεί το παιχνίδι που ξεκίνησαν μαζί μου. Ε, τα αγαπημένα μου, αυτά στα οποία επανέρχομαι, δεν πρόκειται να τα απελευθερώσω εκτός αν τα έχω διπλά.
Μια αντίστοιχη ιδέα θα ήταν, για κάθε τίτλο βιβλίου να ανοίγει ένα blog, στο οποίο ο καθένας θα μπορεί να καταθέτει τα σχόλια που συνήθως τοποθετούμε στο δεξιό περιθώριο. Έτσι ίσως θα μπορούσαμε να δούμε όχι πόσα σχόλια συγκεντρώνει ένα βιβλίο, αλλά με πόσους διαφορετικούς τρόπους διαβάζεται αυτό το ίδιο.
Σου είπα πως μου αρέσει το blog σου; Εδώ στο καναλέω, το ενδιαφέρον και χαλαρωτικό!
(severin=StrangeEmily)
@hfr: στο site του bookcrosing ο καθένας καταγράφει τα σχόλιά του γιαένα βιβλίο που βρίσκονται συγκεντρωμένα κάτω από τον τίτλο του, στο bookshelf του κάθε μέλους που το έχει διαβάσει. Έτσι μπορεί πάντα να διαβάζει τις απόψεις των προηγούμενων και επόμενων αναγνωστών.
Καλή η ιδέα σου hrf αλλά όπως βλέπεις είναι λίγα τα κοινά βιβλία. Στα λινκ δεξιά έχω κάποια άλλα βιβλιομπλογκ με τους συγγραφείς των οποίων έχουμε πάνω κάτω κοινά γούστα.
Severin ευχαριστώ.
Α μου βάζεις ιδέες, που δυστυχώς θέλουν χρόνο για να πραγματωθούν. Αν πράγματι τα κοινά βιβλία είναι λίγα, τόσο το καλύτερο. Θα μπορούσε μέσω ενός ή περισσότερων ιστολογίων, να διεξαχθεί ένα είδος... Φυσικής Επιλογής, μεταξύ αυτών που συγκεντρώνουν περισσότερους αναγνώστες ή/και σχόλια. Ίσως το αποπειραθώ, ας πούμε μόνο για τίτλους ευρύτερου βιολογικού αντικειμένου.
Post a Comment