Stuart Macbride – Cold Granite

Σκωτία Δεκέμβριος
Ο αστυνόμος Λόγκαν ΜακΡάι επιστέφει στη δουλειά του μετά από ένα σχεδόν χρόνο αναρρωτικής άδειας. Πέρσι τέτοια εποχή ένας εγκληματίας τον είχε τραυματίσει και θα τον είχε στείλει στο νεκροτομείο να τον αναλάβει η φιλενάδα του η ιατροδικαστής Ίσομπελ ΜακΆλιστερ. Τώρα είναι σχεδόν καλά, παρόλο τον τραυματισμό του δεν πήρε προαγωγή, με την Ίζομπελ τα χαλάσανε και πρέπει να δουλέψει με ένα αντιπαθητικό προϊστάμενο. Πρώτη μέρα στη δουλειά και ανακαλύπτουν το πτώμα ενός τετράχρονου αγοριού σε ένα χαντάκι.

Αυτά είναι τα βασικά του βιβλίου που διάβασα. Κλασσικό αστυνομικό, γραμμένο απ’τη μεριά των (καλών) μπάτσων, διαδραματίζεται στο Αμπερντίν της Σκοτίας που αλλιώς λέγεται και η Γρανιτένια Πόλη, εξ’ου και ο τίτλος του βιβλίου. Τώρα ψάχνοντας λίγο στο ίντερνετ για το Αμπερντίν απεκόμισα αντιφατικές πληροφορίες. Το γραφείο τουρισμού του Αμπερντίν λέει ότι μια βόρεια βιομηχανική πόλη 200.000 κατοίκων περίπου, που αλλιώς λέγεται και Πόλη των λουλουδιών (Flower City) γιατί έχει κερδίσει πάνω από δέκα φορές τον τίτλο σε σχετικό διαγωνισμό. Επίσης δείχνει τα πανέμορφα κάστρα της περιοχής (που προσφέρονται για ρομαντικές αποδράσεις με τιμές από 55 λίρες παρακαλώ) και φυσικά το ουίσκι που ρέει άφθονο.
Το βιβλίο όμως άλλα λέει: σου δίνει την εντύπωση ότι είναι μια πόλη που πάντα βρέχει εκτός από μερικές μέρες που χιονίζει. Τα κτίρια, γρανιτένια τα πιο πολλά γκρίζα και καταθλιπτικά. Τα πάρκα χιονισμένα. Τα σπίτια κρύα. (Με εξαίρεση το σπίτι της πρώην που παρουσιάζεται όμορφο, μοντέρνο και ζεστό).

Σε αυτό το μέρος λοιπόν ο ΜακΡάι προσπαθεί να βρει τον κατά συρροή δολοφόνο παιδιών, ενώ μέσα μπλέκονται και κανά δυο άλλες υποθέσεις που τον μπερδεύουν. Στη δουλειά δεν είναι και πολύ δημοφιλής αλλά έχει σύμμαχο του, τον τοπικό σταρ του Τύπου. Προσπαθεί να βρει τη λύση, αλλά και να συνέλθει απ’τα τραύματα του και να ξεπεράσει την Ίζομπελ. Επίσης κάτι άλλο που έκανε εντύπωση ήταν πόσο πολύ δουλεύουν οι ασυτνομικοί στη Σκωτία. Το είχα αναφέρει ξανά και όταν διάβασα το βιβλίο του W. D. Wingfield, A touch of frost, αλλά πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι είναι too overworked. Καμία σχέση με τον ήρωα του Irvine Welsh, στο βιβλίο Filth που είναι ένας άχρηστος τεμπέλης.

Γενικά μου άρεσε αυτό το βιβλίο και η πλοκή με κράτησε ξύπνια μέχρι αργά για τρεις τέσσερις μέρες. Έχει αρκετά κλισέ του είδους μέσα, αλλά πρώτο βιβλίο είναι, θα μάθει ο συγγραφέας. Σίγουρα θαυμάζει τον άλλο Σκωτσέζο συγγραφέα αστυνομικών τον Ίαν Ράνκιν υπάρχει μάλιστα και μια σκηνή στο βιβλίο που ένας ένστολος αστυνομικός διαβάζει το τελευταίο του Ράνκιν, φόρος τιμής σε ένα μεγαλύτερο. Δεν το φτάνει στο ότι ο αστυνόμος Ρέμπους του Ράνκιν είναι πολύ πιο στέρεος σαν ήρωας. Ο MacBride δεν αφιερώνει πολύ χρόνο να μας εξηγήσει για το πώς νιώθει ο ήρωας του, για παράδειγμα ενώ προφανώς είναι ακόμη ερωτευμένος με την Ίζομπελ δεν μας λέει πουθενά γιατί το διέλυσαν. Είναι καλογραμμένο όμως και αστείο.

Ο συγγραφέας έχει και σάιτ όπου έχει βγάλει φωτογραφίες απ’όλα τα μέρη που αναφέρει στο βιβλίο. Λέει ότι τα φωτογράφησε όλα με πολύ κακό καιρό για να θυμίζουν την ατμόσφαιρα του βιβλίου. Όσο σκοτεινή και θλιβερή και αν φαίνεται η πόλη έχει και μερικά καταπληκτικά μέρη όπως αυτό το pub.


Kris Nescott Ένας Επικίνδυνος δρόμος

Γι αυτό το βιβλίο έγραψε πρόσφατα και ο librofilo οπότε σας παραπέμπω εκεί που τα λέει καλύτερα. Κι εμένα μου άρεσε πολύ το βιβλίο, ειδικά το ιστορικό-πολιτικό στοιχείο. Δεν είναι συμβατικό αστυνομικό με την έννοια ότι δεν υπάρχουν φόνοι που προσπαθεί η αστυνομία να εξιχνιάσει. Είναι περισσότερο μια ιστορία όπου δυο διαφορετικοί άνθρωποι ψάχνουν να βρουν πού τέμνονται οι ζωές τους στο παρελθόν. Αυτό που με συγκίνησε έμένα πιο πολύ ήταν αυτό που λέγεται προς το τέλος της ιστορίας ότι δυστυχώς σε κάποιες καταστάσεις η αγάπη δεν είναι αρκετή. Indeed.

Το τέλειωσα χθες, είδα και την ταινία Malcolm X και έδεσε η ιστορία καλύτερα.