Ξέχασα να γράψω για το ΣΚ στην Αθήνα. Τί γρήγορα που περνάει ο χρόνος στην πρωτεύουσα!
Οι De La Guarda, πρώτοι. Βγάζω το καπέλο μου στους ανθρώπους που το εμπνεύστηκαν πρώτοι. Ήταν πραγματικά ποιητικό, ρομαντικό αλλά και ξέφρενο, εκκεντρικό, μπιτάτο. Καλά που το θυμήθηκα να ψάξω για τη μουσική.
Διαβάσαμε και όλα τα free έντυπα της πρωτευούσης και γυρίσαμε.
Τώρα έχω τα παιχνιδάκια που έπεφταν απ'τον ουρανό!
2 comments:
Γιατί ξερό ψωμί;
Θέλουμε "Βιβλία και παντεσπάνι"
Ορλάντο, εκείνο το σημείο με το ζευγάρι που προσπαθεί να ανέβει και δεν τα καταφέρνει παρα μόνο όταν είναι αγκαλιά, δεν ήταν εξαιρετικό;
Γκρούτσο, καλώς ήρθες και υπόσχομαι και παντεσπάνι στο μέλλον.
Post a Comment