Δεύτερο ποστ σήμερα

Αφού έβαλα το παιδί για ύπνο ηρέμησαν τα πράγματα, γιατί το προηγούμενο ποστ γράφτηκε με τη μικρή να φωνάζει συνέχεια: «Κοίτα, μαμά, κοίτα, διπλό ανάποδο φλικ φλακ με το ένα χέρι» (λέμε, τώρα) ή λίγο αργότερα να με ρωτάει: «Πες μου τι να κάνω, εσύ καλά έχεις τη μετάφραση σου και περνάει η ώρα σου» (νομίζει ότι κάνω μια μετάφραση, λυπηθείτε με, τι να του πω του παιδιού; «Γράφω το δικτυακό μου ημερολόγιο, κάποια μέρα θα καταλάβεις»;). Εν τέλει έπεσε ξερή για ύπνο, (εμ, βέβαια, μετά από τόσα φλικ φλακ) και μπόρεσα κι εγώ να ανοίξω κανένα σοβαρό έντυπο.
Διάβασα ένα άρθρο που μου άρεσε πολύ στη Γαλέρα, το καινούριο πολιτικό σατιρικό έντυπο του σκιτσογράφου Γιάννη Καλαϊτζή. Δεν έχουν δικτυακό τόπο, αξίζει να το αγοράσετε. Έχει απ’όλα μέσα: γελοιογραφίες, κόμικς, άρθρα. Αναδημοσιεύω εδώ λίγο για να πάρετε μια ιδέα:
«Γκρέμιστα, γκρέμιστα όλα πια!» του Στέλιου Ελληνιάδη
Ένας φίλος μου αρχιτέκτονας – πολεοδόμος, Βερολινέζος, ήρθε στην Αθήνα για ολιγοήμερη επίσκεψη και με παρακάλεσε να του δείξω τα πιο ενδιαφέροντα κτίρια που χτίστηκαν στην πόλη την τελευταία εικοσαετία. Κώλωσα. Ο Χέρμαν παίζει μπουζούκι, διαβάζει την Ιλιάδα αμετάφραστη και νανουρίζει τα παιδιά του με ελληνική Μυθολογία. …Τι να του δείξω να μην τον απογοητεύσω? … Με έπιασε πανικός. Πήρα μερικούς φίλους αρχιτέκτονες, να μου υποδείξουν κάποιο κτίριο. Τι ψάχνεις; μου είπε η Άννα, εδώ παλεύουμε να σώσουμε τα Ξενία, που αποτελούν σημαντικά μοντέλα αρχιτεκτονικής, και τα διατηρητέα νεοκλασικά της Αθήνας που ενώ προς στιγμήν νομίζαμε ότι είχαν γλιτώσει χάρη στον Τρίτση και τη Μελίνα, τώρα δέχονται νέα σαρωτική εξοντωτική επίθεση…»

Για τη Λάρισα που ζω τι να πω. Δέκα χρόνια έχω εδώ πέρα κι ένα (1) ενδιαφέρον κτίριο δεν έχω δει. Εντάξει η πόλη έχει συμμορφωθεί πολύ με το δίκτυο πεζοδρόμων, και η καθημερινή ζωή είναι εύκολη αλλά είναι όπως το L.A. όπως διάβασα κάπου αλλού σήμερα: a cultural wasteland. Και οι μονοκατοικίες γκρεμίζονται η μια πίσω από την άλλη, τελευταία αυτή απέναντι απ’το σπίτι μου, που είχε το σκεμπετζίδικο ο Βλάσης. (Για όσους δεν ξέρουν , σκεμπές είναι κάτι σαν πατσάς, αλλά τρώγεται το απόγευμα, να στρώσει το στομάχι για να δεχτεί τη νέα δόση αλκοόλ! Α, όλα κι όλα, εδώ ξέρουμε να πίνουμε! )