Ένα μυθιστόρημα –μονόλογος που εξελίσσεται στη διάρκεια μιας μέρας. Η αόρατη αφηγήτρια μας μιλάει για μια γυναίκα, γύρω στα 40, παντρεμένη με τρία παιδιά, νοικοκυρά. Από την αρχή του βιβλίου μέχρι το τέλος παρακολουθούμε τις σκέψεις της όπως αυτές τρέχουν, μερικές φορές χωρίς ειρμό πηδώντας από το ένα θέμα στο άλλο, και σιγά σιγά σχηματίζεται το πορτρέτο αυτής της γυναίκας.
Μανιακή με την καθαριότητα, σε βαθμό υστερίας αλλά εκείνη δεν το παραδέχεται, είναι μια γυναίκα άρρωστη σε κάποιο βαθμό, αναρωτιέται και η ίδια αν πάσχει από κατάθλιψη, η μοναδική της ευχαρίστηση και το μοναδικό πράγμα που κάνει για τον εαυτό της είναι το καθάρισμα του μπάνιου και μετά το μπάνιο της μέσα από ια ολόκληρη ιεροτελεστία που σκοπό έχει να την ηρεμήσει ώστε να κοιμηθεί, γιατί πάσχει και από αϋπνία.
Δε θέλω να πω περισσότερα για την υπόθεση γιατί ίσως χαλάσω την έκπληξη σε όσους αποφασίσουν να το διαβάσουν. Αυτό το βιβλίο το διάβασα μετά από τις Νυχτερίδες της Κιτσοπούλου, κι ενώ εκείνο κυλούσε πολύ γρήγορα αυτό στην αρχή με κούρασε. «Μα, έτσι θα το πάει;» έλεγα. Ναι έτσι το πάει και αργά αλλά σταθερά αρχίζεις να μπαίνεις στο μυαλό αυτής της γυναίκας και να βλέπεις διάφορες αποκαλύψεις που δε φανταζόσουνα στην αρχή και μετά εγώ κόλλησα και δεν μπορούσα να το αφήσω το βιβλίο. Ένα θα σας πω, χθες ήταν Μεγάλο Σάββατο και είχα ένα σκασμό δουλειές αλλά στο ενδιάμεσο το έπιανα για λίγο, το κρατούσα ενώ έβραζε η μαγειρίτσα κι ενώ περίμενα να πάει εντεκάμιση η ώρα και να πάμε στην εκκλησία.
Μου άρεσε που κυλάει αργά αλλά νευρωτικά μοιάζει πράγματι με ψυχολογικό θρίλερ που όσο περνάει η ώρα τόσο καταλαβαίνεις πόσο διαταραγμένος είναι ο ήρωας. Κάνει βέβαια κάποιες παρατηρήσεις που τρομάζουν με τη στερεότητα τους όπως αυτά που λέει για το τι θεωρείται νορμάλ στην εποχή μας και για τις σχέσεις με τα παιδιά της, και σε βάζει συνέχεια να αναρωτιέσαι μήπως είμαι κι εγώ σαν κι αυτή και δεν το έχω καταλάβει; (έχω κι εγώ μια μανία με τα βετέξ και μ’ένα ειδικό υγρό καθαρισμού αλλά ευτυχώς το ξεπέρασα τώρα).
Μανιακή με την καθαριότητα, σε βαθμό υστερίας αλλά εκείνη δεν το παραδέχεται, είναι μια γυναίκα άρρωστη σε κάποιο βαθμό, αναρωτιέται και η ίδια αν πάσχει από κατάθλιψη, η μοναδική της ευχαρίστηση και το μοναδικό πράγμα που κάνει για τον εαυτό της είναι το καθάρισμα του μπάνιου και μετά το μπάνιο της μέσα από ια ολόκληρη ιεροτελεστία που σκοπό έχει να την ηρεμήσει ώστε να κοιμηθεί, γιατί πάσχει και από αϋπνία.
Δε θέλω να πω περισσότερα για την υπόθεση γιατί ίσως χαλάσω την έκπληξη σε όσους αποφασίσουν να το διαβάσουν. Αυτό το βιβλίο το διάβασα μετά από τις Νυχτερίδες της Κιτσοπούλου, κι ενώ εκείνο κυλούσε πολύ γρήγορα αυτό στην αρχή με κούρασε. «Μα, έτσι θα το πάει;» έλεγα. Ναι έτσι το πάει και αργά αλλά σταθερά αρχίζεις να μπαίνεις στο μυαλό αυτής της γυναίκας και να βλέπεις διάφορες αποκαλύψεις που δε φανταζόσουνα στην αρχή και μετά εγώ κόλλησα και δεν μπορούσα να το αφήσω το βιβλίο. Ένα θα σας πω, χθες ήταν Μεγάλο Σάββατο και είχα ένα σκασμό δουλειές αλλά στο ενδιάμεσο το έπιανα για λίγο, το κρατούσα ενώ έβραζε η μαγειρίτσα κι ενώ περίμενα να πάει εντεκάμιση η ώρα και να πάμε στην εκκλησία.
Μου άρεσε που κυλάει αργά αλλά νευρωτικά μοιάζει πράγματι με ψυχολογικό θρίλερ που όσο περνάει η ώρα τόσο καταλαβαίνεις πόσο διαταραγμένος είναι ο ήρωας. Κάνει βέβαια κάποιες παρατηρήσεις που τρομάζουν με τη στερεότητα τους όπως αυτά που λέει για το τι θεωρείται νορμάλ στην εποχή μας και για τις σχέσεις με τα παιδιά της, και σε βάζει συνέχεια να αναρωτιέσαι μήπως είμαι κι εγώ σαν κι αυτή και δεν το έχω καταλάβει; (έχω κι εγώ μια μανία με τα βετέξ και μ’ένα ειδικό υγρό καθαρισμού αλλά ευτυχώς το ξεπέρασα τώρα).
Άλλα κείμενα για το βιβλίο:
Αναγνώστρια - Τα Χερουβείμ της Μοκέτας
Τώρα που γράφω είναι Κυριακή του Πάσχα, πρωί, με ξύπνησε η μυρωδιά της τσίκνας. Εδώ οι άνθρωποι ψήνουν παντού, στα πεζοδρόμια, τις πιλοτές, στα πάρκιν, στις αυλές (όσες έχουν μείνει). Καλημέρα και Χρόνια Πολλά!
Τώρα που γράφω είναι Κυριακή του Πάσχα, πρωί, με ξύπνησε η μυρωδιά της τσίκνας. Εδώ οι άνθρωποι ψήνουν παντού, στα πεζοδρόμια, τις πιλοτές, στα πάρκιν, στις αυλές (όσες έχουν μείνει). Καλημέρα και Χρόνια Πολλά!
2 comments:
Χρόνια Πολλά! Χριστός ανέστη.
Ευχαριστώ για την αναφορά. πράγματι, εξαιρετικό βιβλίο.
Post a Comment