FRANCINE PROSE - Λαιμαργία

“Η ατυχία της λαιμαργίας ήταν η κωδικοποίηση των αρετών και των αμαρτημάτων συνέπεσε με την πρώτη άνθιση του χριστιανικού μοναστικού βίου και την παράλληλη ανάπτυξη της ιδέας ότι πρέπει ν’απαρνηθούμε το σώμα, να το αγνοήσουμε, να το περιφρονήσουμε και, αν κριθεί αναγκαίο να το δαμάσουμε και να το υποτάξουμε. Ήταν φυσικό και αναμενόμενο οι εχθροί των ηδονών και οι ένοικοι των μοναστηριών (και όλων όσων οι απόψεις, τους κατέτασσαν σε μία από τις δύο κατηγορίες) να συνωμοτήσουν για να θέσουν τη λαιμαργία στον ίδιο κατάλογο με τη λαγνεία – δυο παρορμητικές τάσεις , που αν αφεθούν ανεξέλεγκτες και εκραγούν θα γινόταν τροχοπέδη για την απρόσκοπτη λειτουργία τέτοιων ιδρυμάτων και θεσμών. Καθώς οι πατέρες της εκκλησίας αφιέρωναν ώρες και σελίδες συζητώντας εξαντλητικά για τη λαγνεία αλλά και για τις λεπτές διαφορές ανάμεσα στους αμαρτωλούς και τους συγχωρητέους τρόπους να κάνεις έρωτα, το αυξανόμενο μίσος για τη φύση του ανθρώπου άρχισε αναπόφευκτα ν εστιάζεται στο φαγητό, την άλλη βασική πηγή αισθησιακής απόλαυσης.”

Oι εκδόσεις Oxford University Press και στα καθ'ημάς οι εκδόσεις Νεφέλη έχουν βγάλει μια σειρά βιβλίων (βασισμένων σε διαλέξεις) με γενικό θέμα τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει τη Λαγνεία και τη Λαιμαργία δύο αμαρτήματα που όπως βλέπετε και στο παραπάνω απόσπασμα συνδέονται στενά.
Και τα δύο βιβλία κινούνται περίπου με τον ίδιο τρόπο: Εξετάζουν το ζήτημα της Λαγνείας και της Λαιμαργίας μέσα από τις ιστορικές πηγές ξεκινώντας από πατερικά κείμενα και φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας
Ειδικά το βιβλίο της Λαιμαργίας έχει πολύ πλούσιο υλικό. Παρόλο που η Λαιμαργία δε θεωρείται τόσο σημαντικό αμάρτημα όσο ο φόνος ας πούμε, ή η αλαζονεία, εν τούτοις όλη η κοινωνία φαίνεται αποφασισμένη να το πατάξει και σε λίγο καιρό θα κοιτάμε μετά βδελυγμίας όποιον τρώει λίγο παραπάνω ή θα τον εξορίζουμε κι αυτόν εκτός εστιατορίου. Ένα άλλο σημείο που μου άρεσε ήταν ότι κανείς σχεδόν δεν παραδέχεται ότι ο λαίμαργος μπορεί να τρώει απλά επειδή του αρέσει. Αλλά όχι, πρέπει να υπάρχει κάτι πίσω από αυτήν παρεκτροπή, άσχημα παιδικά χρόνια, έλλειψη αγάπης, επικοινωνίας, σεξ and who knows what else. Ε, όχι ρε παιδιά, τρώμε γιατί μας αρέσει να τρώμε και γιατί είναι τόσο ωραία αυτά που μαγειρεύουμε που δε μπορούμε να σταματήσουμε.

Επίσης διάβασα και μια πολύ ωραία ιστορία, διήγημα σε ψηφιακή μορφή. Μπορείτε να τη βρείτε εδώ και μάλιστα σπεύστε γιατί ο συγγραφέας πιθανόν να την κατεβάσει. Εγώ τη διάβασα ανάποδα (απ'το τελευταίο κεφάλαιο) αλλά εδώ σας παραπέμπω στο πρώτο μέρος.