2 μπεστ σέλερ κι ένα άλλο

Σουέλ – Ιωάννα Καρυστιάνη
Το πρώτο που διάβασα της Καρυστιάνη ήταν το «Μικρά Αγγλία» το οποίο με είχε γοητεύσει με την ατμόσφαιρα του. Μου θύμιζε μάλιστα την (αγαπημένη) «Μεγάλη Χίμαιρα» του Καραγάτση όσο αφορά τις ματαιωμένες προσδοκίες.

Διάβασα και το Κουστούμι στο Χώμα το οποίο θυμάμαι αμυδρά, και τον Άγιο της Μοναξιάς το οποίο θυμάμαι ότι με εκνεύρισε αφάνταστα., Μου’ρχοταν να το πάρω και να το πετάξω στον τοίχο. Φέτος διάβασα κι αυτό, το καινούριο. Ο τίτλος πολλά υποσχόμενος, καθώς και ο ήρωας, ένας γέρος ναυτικός που αρνείται να βγει στη στεριά για να μη γυρίσει στη δυσλειτουργική του οικογένεια και δη στη γκρινιάρα γυναίκα του. Υπάρχει και μια ερωμένη που περιμένει στα 60 της σαν Πηνελόπη και του μιλάει μέρα νύχτα, παρόλο που αυτός λείπει. Υπάρχει κι ένας μάγειρας στο πλοίο που τον αγαπάει και τον προσέχει και του μαγειρεύει φοβερά φαγητά. Όλα τα καλά συστατικά λοιπόν τα βρήκε η συγγραφέας. Τα ανακάτεψε και έγραψε αυτό το όμορφο βιβλιαράκι που διαβάζεται ξεκούραστα αλλά αμφιβάλλω αν θα το θυμάμαι μετά από 5 χρόνια. Επιπλέον μου την έδωσε ο ναυτικός που ήταν τόσο μα τόσο δειλός, αρνούνταν να πάρει μια απόφαση και ταλαιπωρούσε ένα σωρό κόσμο γύρω του για να μην αναφέρω πόσους έβαζε σε κίνδυνο.

Κινέζικα Κουτιά – Σώτη Τριανταφύλλου
Απ’την άλλη έχουμε το καινούριο βιβλίο της Τριανταφύλλου. Κινέζικα Κουτιά που σημαίνει κουτιά το ένα μέσα στο άλλο όπως οι Ρώσικες μπάμπουσκες δηλαδή μεταφορικά άλυτο πρόβλημα. Διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη του 1990 την οποία η συγγραφέας ξέρει σαν την ανάποδη του χεριού της (Να μην πω πόσο τη ζηλεύω γι αυτό). Νομίζω το να περιγράφει ένα τόπο και την ατμόσφαιρα του, την εποχή του είναι το μεγάλο ταλέντο της συγγραφέα. Από το Εργοστάσιο των Μολυβιών στο Άλμπατρος και σε όλα τα μικρότερα αφηγήματα ενδιάμεσα. Τα Κινέζικα Κουτιά είναι ένα λιγότερο φιλόδοξο μυθιστόρημα απ’ότι το Άλμπατρος νομίζω. Εκεί ήταν η εποχή, εποχή ανακατατάξεων αλλαγής ρόλων ανατροπών. Στη Νέα Υόρκη του 90 υπάρχουν πάλι ανατροπές ο αιώνας τελειώνει και αλλάζει με τρόπου που δε φανταζόμαστε, αλλά όλα γίνονται πιο υπόγεια με λιγότερο δραματικό τρόπο. Ακόμη και οι φόνοι που γίνονται δε φωνάζουν δεν έχουν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες είναι άλλωστε κυρίως φόνοι μεταναστών. ΚΙ εδώ έχουμε ένα ήρωα αιώνια ερωτευμένο με την ίδια γυναίκα την πρώην γυναίκα του που δε λέει να ξεπεράσει. Αλλά, δεν ξέρω αυτός ο ήρωας που πάσχει από αϋπνίες και τον απασχολεί το φενγκ σούι με έπεισε περισσότερο.

Κι ένα τρίτο:
The Book on the Bookshelf – Henry Petroski
Αυτό είναι ένα βιβλίο που καταπιάνεται με την ιστορία του ραφιού και κατά συνέπεια ασχολείται με την ιστορία του βιβλίου σαν αντικείμενο από την αρχαιότητα ως σήμερα. Μπορεί να ακούγεται βαρετό αλλά είναι πραγματικά συναρπαστικό και γεμάτο πληροφορίες που δεν είχα ξαναδιαβάσει όπως για παράδειγμα ότι στις Μεσαιωνικές βιβλιοθήκες έδεναν με αλυσίδες τα βιβλία για να μην τα παίρνουν. Είναι γεμάτο με όμορφα σχέδια από βιβλιοθήκες, παπύρους και γραφεία άλλων εποχών, και συμβουλές για την ταξινόμηση αλλά και τη φροντίδα των βιβλίων που φτάνουν σε τέτοια λεπτομέρεια όπως το πώς να τραβάμε ένα βιβλίο από ένα φισκαρισμένο ράφι έτσι ώστε να μην καταστρέφουμε τη ράχη του.

Η φωτογραφία άπό τη συνάντηση Bookcrossing που έγινε την Κυριακή, εδώ στη Λάρισα. Στο τραπέζι διακρίνονται τα βιβλία, οι καφέδες, τα γλυκά ευρωπαϊκά και εξωτικά - τα τελευταία, ευγενική προσφορά του γιατρού. Δεν διακρίνονται αλλά ήταν εκεί η ωραία ατμόσφαιρα, η αγάπη για τα βιβλία, το χιούμορ, ο έρωτας (έλα Ελπίς, μην κλαις, θα γυρίσει ο μικρός και θα σ'αγαπάει ακόμη πιο πολύ). Την επόμενη φορά στο Βόλο!