Διάφορα

- Δεν είναι εποχή για διάβασμα φαίνεται. Έχω ένα σωρό στη στοίβα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, με αυτά που μου έχουν δανείσει ή αυτά που αγόρασα παρορμητικά. Αλλά δεν τα καταφέρνω. Ανακάλυψα όμως ότι μπορώ να διαβάζω δοκίμια αυτή τη δύσκολη εποχή για το μυθιστόρημα. Αγόρασα το Πολιτική και Πολιτισμός του Hans Magnus Enzensberger και το διαβάζω παράλληλα με τον Άνθρωπο χωρίς Πατρίδα του Κουρτ Βόνεγκατ. Το πρώτο πολύ ενδιαφέρον με ένα Γερμανικό σοβαρό αλλά πνευματώδη τρόπο, το δεύτερο όχι και τόσο. Σαν παραλήρημα ενός μεγάλου ανθρώπου που μιλάει χωρίς ειρμό για διάφορα που τον απασχολούν. Όχι ότι δεν είναι σωστά αυτά που λέει για την κατάσταση στην Αμερική και τους Αμερικανούς πολιτικούς Άλλα δεν είναι τόσο γραπτά κείμενα, όσο ομιλίες που έδωσε σε Πανεπιστήμια(;) διανθισμένα από με μερικά αποφθέγματα και αστεία. Η εισαγωγή της Σώτης Τριανταφύλλου είναι πιο ενδιαφέρουσα και σίγουρα είναι καλό ερέθισμα για να διαβάσουμε και τα υπόλοιπα βιβλία του εκτός από το Σφαγείο Νο 5.
- Επίσης διάβασα την τριλογία του Γκρίφιν και της Σαμπίν. Υπέροχο βιβλίο πραγματικά και ακόμη πιο καταπληκτική η εικονογράφηση. Μια ιστορία αγάπης που περνάει από πολλά κύματα και σκοτάδια μέχρι να βρεθεί σε ήρεμο λιμάνι. Ευτυχώς που άκουσα τη συμβουλή του φίλου που το πρότεινε και δεν αγόρασα μόνο το πρώτο βιβλίο γιατί θα είχα πεθάνει απ’την αγωνία μου μέχρι να μάθω τι απέγινε αυτός ο μεγάλος έρωτας. Αγόρασα και ένα άλλο βιβλίο του συγγραφέα που δεν έχει ιστορία μόνο μας δείχνει τα περίτεχνα κολλάζ που φτιάχνει. Χάρμα οφθαλμών και τα δυο.
- Πριν απ’αυτά είχα διαβάσει κι άλλο ένα βιβλιαράκι μη μυθοπλαστικό, το Ex Libris της Anne Fadiman. Σύντομο κι αυτό ανήκει στη σειρά βιβλίων για το βιβλίο όπως και το Χάρτινο Σπίτι και καν δυο άλλα που έχω στο πρόγραμμα (The book on the Shelf π.χ). Είναι μερικά άρθρα που είχαν δημοσιευτεί σε Αμερικάνικα περιοδικά και μιλάνε για διάφορα βιβλιοφιλικά θέματα όπως πώς να ενώσετε δυο βιβλιοθήκες όταν παντρεύεστε, την ακατανίκητη συνήθεια να διαβάζουμε ένα κείμενο σαν να πρόκειται να το διορθώσουμε και άλλα πολύ ενδιαφέροντα. Το αγαπημένο μου κομμάτι όμως είναι το εξής: Η συγγραφέας όταν ήταν 11 και ο αδελφός της 13 επισκέφτηκε τη Γαλλία με τους γονείς τους. Και τα δύο παιδιά ήταν από τότε μεγάλοι βιβλιοφάγοι και γενικά προέρχονταν από μια οικογένεια που διάβαζε πολύ και αγαπούσε τρομερά το βιβλία. Ένα πρωί λοιπόν, ο αδελφός της άφησε το βιβλίο που διάβαζε το προηγούμενο βράδυ, με τις σελίδες ανοιγμένες προς τα κάτω,. Το μεσημέρι γύρισαν από τη βόλτα τους και βρήκαν ένα σημείωμα της καμαριέρας προς τον αδερφό της «Sir, You must never do that to a book». Αυτό το κομμάτι μου θύμισε το φίλο μου το Βαγγέλη, επίσης μεγάλο βιβλιοφάγο, που δεν δάνειζε ποτέ τα βιβλία του. Μια μέρα λοιπόν με είδε να ακουμπάω κι εγώ ένα βιβλίο με τις σελίδες ανοιχτές προς τα κάτω και έφριξε. «Γι αυτό δε δανείζω τα βιβλία μου», μού είπε με μια αίσθηση αηδίας, σαν να τον είχα προσβάλλει προσωπικά. Πολλά χρόνια αργότερα με συγκίνησε πολύ όταν μου πρότεινε να μου δανείσει ένα βιβλίο, κι εγώ βέβαια αρνήθηκα γιατί ήξερα με τί πόνο ψυχής το έκανε.
- Είδατε εδώ στο πλάι αυτό το library thing που σας δείχνει μερικά βιβλία απ’τη βιβλιοθήκη μου; Είναι ένα πολύ ωραίο σάιτ που μπορείς να καταχωρήσεις τα βιβλία σου και σου λέει αμέσως ποιοι άλλοι άνθρωποι έχουν κοινά βιβλία με σένα και ούτω καθεξής. Μάλλον είναι μια καινούρια τάση αυτό, να καταχωρούμε, να προσπαθούμε να οργανώσουμε, να βάλουμε τάξη στο χάος των αντικειμένων μπας και βάλουμε τάξη και στη ζωή μας. Από εκεί λοιπόν πληροφορήθηκα και για ένα άλλο σάιτ που καταχωρείς κάθε είδους συλλογές. Για μένα που μαζέυω κάθε είδους αντικείμενα και εφήμερα (από κάρτες, μέχρι τενεκδένια παιχνίδια) είναι σαν να βρίσκω το εικονικό μου σπίτι. Δεν έχω βρει ακόμη το σάιτ για τους δίσκους και τα CD που πιστεύω ότι θα είχε και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

- Όταν αρχίσαμε την απεργία,λέγαμε: «Δεν μπορούμε να γυρίσουμε στο σχολείο ταπεινωμένοι, τι θα πούμε στους μαθητές μας;» Προσωπικά γύρισα στο σχολείο προχθές, δε νιώθω ταπεινωμένη είναι η αλήθεια, αλλά το πρόβλημα μου ήταν τι θα πω σε αυτό το μπλογκ. Τα παιδιά με δέχτηκαν με χαρά, ελπίζω κι εσείς…

Δύο (πρώην) απεργοί εκπαιδευτικοί βγήκαν για τσίπουρα σήμερα (α, όλα κι όλα, η φτώχεια θέλει καλοπέραση) και φάγανε τρία πιατάκια.