Until I find you by John Irving

Ένα παιδί τεσσάρων χρονών ξεκινάει απ’τον Καναδά με τη μητέρα του για τις χώρες της Βόρειας Θάλασσας. Η μητέρα του είναι 22 χρονών και είναι καλλιτέχνης του τατουάζ. Δουλεύοντας στα εργαστήρια άλλων καλλιτεχνών του τατουάζ έχει σκοπό να βγάζει τα χρήματα που χρειάζεται για το ταξίδι. Σκοπός του ταξιδιού να βρουν τον πατέρα του παιδιού ο οποίος τους παράτησε λίγο μετά τη γέννηση του μικρού. Ή έτσι ισχυρίζεται η Άλις. Ο Τζακ Καίει (Jack Burns) είναι ένας τετράχρονος με υψηλή ευφυία και απίστευτη μνήμη. Σε αυτό το ταξίδι που διαρκεί ένα χρόνο σχεδόν, γίνονται πολλά επηρεάζουν την προσωπικότητα του παιδιού, και μένουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό του. Συναντήσεις με τους πιο σημαντικούς τατουατζήδες της Βόρειας Ευρώπης, συναντήσεις με παράξενους πελάτες, πόρνες στο Άμστερνταμ και σολίστ του εκκλησιαστικού όργανου μια και ο πατέρας του είναι και ο ίδιος αξιόλογος σολίστ. Κάποια στιγμή γυρίζουν πίσω χωρίς να έχουν βρει τον πατέρα. Όλα αυτά είναι σχεδον το 1/10 του βιβλίου. Από δω και πέρα αρχίζουν οι αληθινές περιπέτειες του Τζακ.

Το βιβλίο βάζει τόσα πολλά θέματα προς συζητηση που μόνο η αναφορά τους γεμίζει το ποστ: Σχέσεις μητέρας – γιου. Σχέσεις γιου και απόντος πατέρα. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμβιβαστούμε με την απόρριψη από τους γονείς μας; Η δύναμη της οικογένειας, η ανάγκη για οικογένεια. Μνήμη: Θυμόμαστε πραγματικά τί μας συνέβη όταν ήμασταν παιδιά ή δημιούργουμε τις αναμνήσεις μας ανάλογα με αυτά που μας διηγούνται; Γιατί ψάχνουμε όλοι να βρούμε ένα μέρος όπου κολλάμε, ανήκουμε; Γιατί οι άνθρωποι συγχωρούν τόσο δύσκολα; Τατουάζ: γιατί μερικοί άνθρωποι διαλέγουν να καλύψουν όλο το σώμα τους με τατουάζ; Τί ψάχνουν αυτοί οι εθισμένοι στο μελάνι που κάθε τατουαζ τους λέει μια ιστορία; Πότε πάσχουμε από κατάθλιψη και δεν το γνωρίζουμε; Οι δάσκαλοι μας: Πόσο σημαντικές είναι οι πρώτες σχολικές εμπειρίες; Το Άμστερνταμ: οι πόρνες, η περιοχή με τα κόκκινα φανάρια. Οι καλλιτέχνες και η φωνή τους Η ψυχανάλυση, η διασημότητα, το σεξ, οι άνθρωποι με αναπηρίες. Η μουσική.


Αφού πηδήσω τα ενδιάμεσα σας πάω προς το τέλος του βιβλίου. Θα βρει επιτέλους ο Τζακ την οικογένεια που ψάχνει; Θα ξεπεράσει όλες τις χοντράδες που έχει κάνει στη ζωή του απ’το να αυνανιστεί με τη φιλενάδα της μάνας του ως να πηδήξει εν αγνοία του την 15χρονη κόρη μιας πρώην φιλέναδας του.

Κι εγώ γιατί συγκινούμαι τόσο πολύ από ένα βιβλίο που μιλάει για δυο πολύ κλειστούς κόσμους, αυτόν των τατουάζ και αυτόν της εκκλησιαστικής μουσικής. Μήπως είναι η μουσική του Bob Dylan που αντηχεί σε κάθε σελίδα ή η μουσική του Bach και του Hendel που στοιχειώνει τα όνειρα του Τζακ;

Μήπως γιατί είναι το πιο προσωπικό βιβλίο του συγγραφέα και έβαλε σε αυτό όλη του τη μαστοριά; Ο Τζων Ίρβινγκ πάντα με κάνει να κλαίω, έχει ένα κόλλημα με τα παιδιά και το βίαιο θάνατο τους και σε όσα βιβλία του έχω διαβάσει, με παίρνουν τα ζουμιά. Εδώ δεν έχουμε τίποτε παρόμοιο, τα πιο βίαια περιστατικά είναι αυτά στα ριγκ που μαθαίνει ο Τζακ να παλεύει. Όμως το βιβλίο γραφόταν επί 6,5 χρόνια και λίγο πριν τελειώσει ο συγγραφέας ανακάλυψε τον πατέρα του ο οποίος τον είχε εγκαταλείψει κι αυτόν όταν ήταν παιδί. Μόνο που ο αληθινός πατέρας είχε ήδη πεθάνει. Ευτυχώς το βιβλίο είναι πιο αισιόδοξο.

Η γραφή του είναι πραγματιστική, χωρίς περιττές σάλτσες και περιγραφές. Παραδόξως ενώ μιλάει τόσο πολύ για τις (κυρίως σεξουαλικές ) σχέσεις του Τζακ, έχει ελάχιστες ερωτικές σκηνές. Η μάνα του συγγραφέα (που τη φαντάζομαι ως μια μεσοαστή Αμερικάνα με βαμμένα μαλλιά σε χρώμα ακαζού) του έλεγε για το προηγούμενο βιβλίο του: «Όχι πάλι σκηνές με δονητές». Εδώ νομίζω ότι υπάρχει μόνο μια αναφορά σε δονητή και πάλι όχι σε δράση. Είναι ένα βιβλίο για την αέναη αναζήτηση μιας σταθερότητας στη ζωή μας. Ένα βιβλίο που ο ήρωας ψάχνει για κάτι χωρίς να ξέρει τί είναι. Αλλά δεν μπορεί να ησυχάσει αν δεν το βρει. Έτσι δεν είμαστε όλοι; Πες το με όποιο όνομα θέλεις, πες το Θεό, πες το επαγγελματική καταξίωση, πες το λεφτά, φήμη, νιρβάνα, πες το μεγάλο έρωτα, θα ψάχνω until I find you.



Όπως βλέπετε ο Tom έμεινε στη Λάρισα ενώ ο Jack ταξίδεψε για Ρόδο.