Έχω τόσες μέρες να μπλογκάρω λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων (λέγε με μετάφραση) και ανυπομονούσα να έρθει αυτή η ώρα. Τώρα έχω ξεχάσει όσα ήθελα να γράψω.
Ας πω αυτά που σκεφτόμουν χθες καθώς γύριζα γι άλλη μια φορά απ’την Αθήνα.
10 χρόνια πριν αυτό το ταξίδι (Αθήνα –Λάρισα) το έκανα κάθε 15 μέρες απαρεγκλίτως. Μα με χιόνια, μα με βροχές, μα με την υποχώρηση του εδάφους στη Μαλακάσα, με απεργίες και σεισμούς εγώ κάθε 15 (ενίοτε και συχνότερα) έφτιαχνα το σακιδιάκι μου κι έπαιρνα τη βραδινή κλινάμαξα για Λάρισα. Δευτέρα πρωί πρωί γυρνούσα Αθήνα πάντα με κλάματα και κακή διάθεση. Τον Ιούνιο του 1995 τα μάζεψα για τα καλά τα πραγματάκια μου (10 χαρτοκιβώτια με βιβλία και περιοδικά και 2-3 με μαγειρικά σκεύη) και μετακόμισα οριστικά εδώ. Χωρίς κανένα ενδοιασμό που άφηνα την πρωτεύουσα. Για δυο καλούς φίλους στενοχωρήθηκα μόνο και τη θεία μου τη Σοφία.
Προχθές πήγα πάλι Αθήνα (3 φορά μέσα σε ένα μήνα σχεδόν) για να επιστρέψω το Σουζούκι στη Μαρία. Το βράδυ πήγαμε για φαΐ σε ένα τρεντυ εστιατόριο (λες να μαγείρευε ο Αθήναιος;) και την άλλη μέρα έφυγα. Στο τραίνο ξεκοκάλισα τα φρι έντυπα και ζήλεψα το παζάρι βινυλίων στο Γκάζι. Προσπάθησα να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου αν έμενα στην Αθήνα και αποφάσισα ότι καλά έκανα που έφυγα. Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο μοδέρνα, δεν έχουμε τόσα πολλά καταστήματα και για διασκέδαση τελικά καταλήγουμε σε 2-3 μέρη (το εξής ένα: Αλομπάρ). Αλλά η καθημερινότητα είναι πραγματικά πολύ πιο εύκολη, τριγυρνάμε παντού με τα ποδήλατα μας (ακόμη και όταν βγαίνουμε για ποτά), μπορείς άνετα να πεις, «πετάγομαι μια στιγμή στην Άννα, και έρχομαι», και γενικά όλα είναι φτηνότερα και πιο προσβάσιμα εδώ. Οι γιατροί, το φαγητό, οι μετακινήσεις.
Ζηλεύω αφάνταστα τις συναυλίες της Αθήνας και το θέατρο (φέτος είδα μόνο μια παράσταση εδώ), αλλά μάλλον αξίζει περισσότερο να έρχομαι για ένα Σ/Κ θεάτρου ή μουσικής και να χαίρομαι the best of two worlds.
Αφιερωμένο στην Κωνσταντίνα.
7 comments:
Στέλνω απλά τους θερμούς μου χαιρετισμούς ! Μια συμπατριώτησα !
Κ εμείς που μένουμε στην Αθήνα, κάθε βράδι στα θέατρα κ τις συναυλίες είμαστε, δεν βλέπετε Άννα μου;
Σε ποιο εστιατόριο πήγατε; Σας άρεσε; Το ξέρετε ότι στη Λάρισα, έχω έρθει μόνο μία φορά κ αυτό για ώρες;
Καλημέρα Αθήναιε, πρωινός κι εσύ ε;
Πήγαμε στο Άνετον στο Μαρούσι.
Για τη Λάρισα, καιρός να επανορθώσετε.
Αντε γιατί είχα αρχίσει ν' ανησυχώ. Από το Σάββατο έχω μπει μπήκα ένα σωρό φορές στο blog σου και μόλις τώρα είδα κάτι καινούριο ;-) Τώρα αν είναι καλύτερα στη Λάρισα ή στην Αθήνα δεν ξέρω. Σίγουρα στην Αθήνα δε μπορώ να κάνω ποδήλατο. Μάλλον η καθεμιά έχει τα δικά της καλά...(Μ.)
αμαν ρε Αννα... Τόσο πιά σε ταλαιπώρησε η μετάφραση! Τέλος πάντων, την πήρα και σε ευχαριστώ. Ελπίζω Σ/Κ να την κοιτάξω γιατί προς το παρόν δύσκολο. Θα σε πάρω και τηλέφωνο να τα πούμε.
Στάθης (εγώ πάντως προτιμώ Αθήνα)
Όχι Στάθη μου δε με ταλαιπώρησε καθόλου, ίσα ίσα που τη βρήκα ευκολότερη απ'οτι περίμενα. Αλλά το κάθε τι θέλει το χρόνο του κι εγώ το παρατράβηξα!
Όσο για την Αθήνα, καταλαβαίνω
Ημούν πέντε ολόκληρα χρόνια στην Λάρισα σαν φοιτήτρια και εδώ και μια μέρα εγκαταστάθηκα μόνιμα στην Αθήνα....έχω να πω ότι την Λάρισα την λάτρεψα σαν πόλη και ίσως μπόρει να ξαναγυρ'ισω εκεί...πιστεύω οτι η επιλογή σου ήταν πολύ σωστή Αννα...και όσοι αμφισβητούν την ζωή στην Λάρισα δεν έχουν παρά να την ζήσουν για να αλλάξουν γνώμη...είναι υπέροχη...
Post a Comment