Happy family

My daughter painted this today at school. I don't know what psychologists will say about our family but what I loved most was the hairy legs of Makis and my earrings and dress!

Το τραπέζι της Κυριακής

Διάβασα αυτό στην Ελευθεροτυπία. Ο Γιάννης Τριάντης το αλίευσε από Τα Νέα της 27ης Σεπτεμβρίου. Το κοπιάρω αυτούσιο.
" Δρόμοι ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ
Μια Κυριακή...
... μεσημέρι στη Γαλλία. Ολόγυρα στο στρωμένο τραπέζι, μπροστά στα μυρωδάτα φαγητά, όλοι συζητούν ζωηρά, κι παππούς κι η γιαγιά, καθώς ο μπαμπάς κόβει το ψητό και η μαμά μέσα από την αχνιστή κατσαρόλα της σερβίρει τα παιδιά, που έχουν κιόλας αδειάσει το πρώτο πιάτο. Όνειρο. Το οικογενειακό τραπέζι είναι κάτι πολύ πιο περίπλοκο από αυτό, λέει ο κοινωνιολόγος Ζαν-Κλοντ Καουφμάν, ίσως πιο περίπλοκο και από τη σεξουαλικότητα και τον Φρόυντ. Πράγματι, λέει ο Καουφμάν, τα ταμπού που έχουν σχέση με το φαγητό ήταν πάντα περισσότερα από τα ταμπού του σεξ.
Το τραπέζι...

... μοιάζει με θυσιαστήριο. Μπορεί να δίνει χαρές, μα δίνει και λύπες. H νοικοκυρά μπορεί να μαγειρεύει με πάθος, μα το πάθος κλείνει μέσα του την ελπίδα και η ελπίδα πηγαίνει χέρι χέρι με την απογοήτευση. Ας πάρουμε για παράδειγμα μια νοικοκυρά που επικαλείται ο Καουφμάν. H Προυν, 33 ετών, θυμάται τη θαλπωρή του οικογενειακού τραπεζιού στα παιδικά της χρόνια. «Καθόμασταν όλοι γύρω στο τραπέζι και κουβεντιάζαμε και γελούσαμε». Μάταια προσπαθεί σήμερα να ξαναζωντανέψει εκείνες τις μέρες στο δικό της τραπέζι. Το μόνο που θέλει ο σύζυγός της είναι να τρώει και να βλέπει τηλεόραση. Το οικογενειακό τραπέζι μοιάζει σήμερα με δοκιμασία: Άραγε έχουν πράγματα να πουν μεταξύ τους όσοι κάθονται ολόγυρά του; H απάντηση που δίνει ο Καουφμάν είναι «Όχι». Μία στις δύο γαλλικές οικογένειες τρώνε και βλέπουν τηλεόραση. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι, λέει ο Καουφμάν στην εφημερίδα «Χέραλντ Τρίμπιουν», γιατί η κουβέντα μοιάζει με ένα κουτί της Πανδώρας που ποτέ δεν ξέρεις τι θα βγει από μέσα. Σήμερα, το καπάκι μένει κλειστό. Πάντως, η ελπίδα για επικοινωνία δεν λέει να σβήσει. H Σαρλότ και ο σύζυγός της, συνταξιούχοι πια, τρώνε συνήθως σούπα και γιαούρτι, μα περνούν όλες τους τις ώρες σχεδιάζοντας το γεύμα που θα σερβίρουν στα εγγόνια τους την επόμενη φορά που θα τους επισκεφθούν (αν τους επισκεφθούν).
Οι Γαλλίδες...
... νοικοκυρές ονειρεύονται πως το μαγείρεμα θα τους φέρει αγάπη και ευτυχία. Όμως, μια έρευνα που έκανε ο Καουφμάν, έβγαλε ένα απογοητευτικό αποτέλεσμα. Όταν τις ρώτησε ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό τους, οι περισσότερες νοικοκυρές απάντησαν: Να παρατήσω το μαγείρεμα. Δεν είναι να απορεί κανείς. Ας δούμε τι λέει η Μαϊτέ, που μόλις το παράτησε. «Μαγειρεύεις ένα ωραίο γεύμα και ύστερα όλοι θέλουν να πάνε στα Μακντόναλντς». Τώρα, τους αφήνει τα υλικά για σάντουιτς στο ψυγείο κι ο καθένας τα φτιάχνει μόνος του.
Οι παλιές...
... νοικοκυρές έλεγαν στους καλεσμένους τους, όταν τους ζητούσαν τη συνταγή για ένα νόστιμο φαγητό που τους είχε σερβίρει: «A, είναι πάρα πολύ απλό!». Τίποτα δεν είναι πια απλό στο σπιτικό φαγητό. Πάνω στο οικογενειακό τραπέζι δεν μπαίνουν μόνο τα πιάτα, αλλά όλα τα προβλήματα των σύγχρονων βιαστικών και μοναχικών ανθρώπων".

Εκεί που λέει ότι το μόνο που θέλει ο σύζυγος της είναι να βλέπει τηλεόραση, θα μπορούσε και να λέει να διαβάζει την εφημερίδα του. Μου 'ρθε να κλάψω.

Comics

I just discovered the blog of a favourite cartoonist, Spiros Derveniotis and this is a sample of his work. Dedicated to my friend Aspasia who loves training, especially men.

Good news

I'm soooooo happy!!! I just learned the area I'll be teaching and it's really near Larissa, so I won't have to go away and leave the family behind!
Tomorrow morning I am off to Karditsa. The photo is from last year's carnival party in Lavara Primary School.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΡΕΛΛΑΜΕΝΕΣ, women on the Edge, mujeres alteradas

Hello friends
I'm still reading the Mulvaneys, but I just wanted to talk about another book that I read recently and I read again every day to make me feel better. It's by an Argentinian comic designer called MAITENA, who started designing for an Argentinian newspaper but was so good that became internationally known. What surprised me most was that although she was writing about her Buenos Aires experiences she was equally relevant to me in Greece. And hilariously funny too. I've already bought it for one of my friends and lent to more and they all love it! I think this is a characteristic of great writers to be able to express their times in whatever medium they use. You can find more about Maitena at her site http://www.clubcultura.com/clubhumor/maitena/

Αυτά λοιπόν για τη Μαϊτένα. Όσο για τα δικά μας εδώ, δεν έχω και πολύ όρεξη να γράψω γιατί έχω αγωνία για την τοποθέτηση μου. Σήμερα έληξε η προθεσμία για υποβολή αιτήσεων των διοριστέων του ΑΣΕΠ (ειδικότητα Αγγλικής Γλώσσας). Χθες πέρασα όλο το πρωί να προσπαθώ να επικοινωνήσω με διάφορες Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για να μου πούνε πού βρίσκονται τα κενά. Αλλά σχεδόν κανείς δεν ήξερε συγκεκριμένα, με αποκορύφωμα τις Κυκλάδες που μου είπανε ότι τα κενά αλλάζουν κάθε μέρα! Δηλαδή σήμερα υπάρχει κενό Αγγλικών στην Κίμωλο και αύριο στη Σχοινούσα. Άντε βγάλε άκρη.

Ωραία Φωτό

Αντί δικής μου φωτογραφίας παραθέτω αυτές τις αυθεντικές μαγείρισσες. Μόλις τέλειωσα κι εγώ την μαρμελάδα μου. Όσοι πιστοί προσέλθετε.
Η σελίδα είναι από το περιοδικό της Καθημερινής και η φωτογραφία είναι του Γερμανού φωτογράφου Stefan Moses. More info here

Καλώς ήρθατε

Καλώς ήρθατε στο blog της Άννας. Το παράξενο όνομα βγάινει από το αγαπώ να διαβαζω. Όσοι με ξέρετε θα αναγνωρίσετε ότι είναι ταιριαστός τίτλος. Είναι 18 Σεπτεμβρίου σήμερα και έχει γενέθλια η φίλη μου η Ασπασία, στον Καναδα. Να ζήσεις Ασπασούλα και να είσαι ευτυχισμένη!

Φέτος που ήρθε η Ασπασία στα πάτρια εδάφη μου έφερε μια βαλίτσα με βιβλία και τώρα διαβάζω συνεχώς. Έχω διαβάσει ήδη 3 από αυτά και είμαι στη μέση του "We were the Mulvaneys" της Joyce Carol Oates. Εντυπωσιακό βιβλίο πραγματικά. Είναι το δεύτερο βιβλίο της Oates που διαβάζω. Διάβασα και το βιβλίο "Η Ξανθιά" που είναι μια μυθιστορηματική βιογραφία της Marilyn Monroe.
Οι Mulvaneys είναι μια επική ιστορία μιας οικογένειας στην Αμερική τη δεκαετία του 1970. Ζουν σε μια φάρμα όπως αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και αυτή η φάρμα παίζει εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο όσο και οι υπόλοιποι ήρωες του βιβλίου.
Η οικογένεια περιγράφεται στην αρχή πανευτυχής, πλούσια προνομιούχα, δημοφιλής αλλά δημιουργείται από την αρχή η υποψία ότι η πτώση δε θα αργήσει να έρθει.
Θα επανέλθω όμως γιατί τώρα πρέπει να διακόψω για να ασχοληθώ με το entertainment της κόρης μου και της φίλης της.

First Day

This is the first time I'm doing something like that. I want to create a blog about the books I read. I'm already keeping sort of a diary so I thought why not do it publicly.