Σπίτι μου, σπιτάκι μου

Επιστροφή στο σπίτι. Με χαρά γύρισα, πραγματικά κι ας έχει ζέστη, κι ας μην κοιμάμαι τα βράδια, κι ας πιάστηκε ο λαιμός μου χθες που αποκοιμήθηκα με τον ανεμιστήρα ανοιχτό. Όσο καλά κι αν περνάω στις διακοπές, πουθενά δεν πίνω τόσο ωραίο καφέ όσο στο σπίτι μου.

Τα βιβλία πολλά, άλλα ωραία, άλλα χάλια θα σας τα γράψω και αναλυτικά. Είχαμε μείνει εκεί που δεν έβρισκα το επόμενο καλό βιβλίο. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι βιβλιοθήκες. Ειδικά στη Ρόδο υπάρχει μια πανέμορφη δημοτική βιβλιοθήκη, πολύ ζωντανή κατά τη γνώμη μου, πάντα έχει κόσμο που δανείζεται βιβλία, πάντα κάποιος θα διαβάζει στο ειδυλλιακό αναγνωστήριο.

Οι βιβλιοθηκάριοι αληθινοί βιβλιόφιλοι, ευγενέστατοι. Όσοι πάτε στη Ρόδο να επισκεφθείτε οπωσδήποτε το ωραίο κτίριο της έπαυλης, κι ας μη δανειστείτε βιβλία, να πάτε και στο μικρό θερμοκήπιο που έχει και να καθήσετε σε ένα παγκάκι στον κήπο.

Λοιπόν απ’το προηγούμενο ποστ διάβασα:

Chanel No 5 της Jilliane Hoffman, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Αστυνομικό, μέτριο, στο στυλ πολύ εμπορικών συγγραφέων όπως η Patricia Cornwell και ο John Sanford. Πολύ αναλυτικές περιγραφές της βίας και των πτωμάτων, οι αστυνομικοί, οι εισαγγελείς είναι γενικά καλοί και προστατεύουν τον πολίτη, καμία σχέση με τη διαφθορά και την καχυποψία προς την αστυνομία που συναντάμε σε Ευρωπαίους συγγραφείς. Το τέλος τόσο χάπι, τόσο Αμερικάνικο που είναι σαν να πούλησε τα δικαιώματα για την ταινία πριν τελειώσει το βιβλίο.

Εγκώμιο Ωρίμων Γυναικών του Στίβεν Βιζίνσευ, εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ. Αυτό το βιβλίο ήταν υπέροχο. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω με μια λέξη. Ο συγγραφέας, Ούγγρος μετανάστης στις ΗΠΑ, περιγράφει σε κάποια μεγαλύτερη ηλικία τις πρώτες του ερωτικές εμπειρίες στην πατρίδα του και σε άλλες χώρες που βρέθηκε τη δεκαετία του ’50. Το 1956 που έγινε η εξέγερση εναντίον των Σοβιετικών ο συγγραφέας έφυγε από την πατρίδα του και βρέθηκε πρώτα στην Ιταλία και μετά στον Καναδά και τις ΗΠΑ. Σε αυτή της σελίδα της Πρωτοπορίας θα βρείτε το κείμενο με το οποίο παρουσιάστηκε το βιβλίο στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας το 2003. Εγώ θα σας πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ γιατί ο άνθρωπος παρόλο που όταν τα έγραφε δεν είχε παντρευτεί περιγράφει με τρομερό ρεαλισμό τον γάμο και τις σχέσεις. Συν ότι τον διακατέχει μια λατρεία για τις μεγαλύτερες γυναίκες, δεν ασχολείται με τα πιπίνια των 18 χρονών αλλά με τριαντάρες και άνω, κατά προτίμηση παντρεμένες… Κι εκεί που κάνει μια μικρή κοιλιά το βιβλίο, γιατί περνάει από τη μια γυναίκα στην άλλη με τρομερή ευκολία, περιγράφει τη φυγή του προς τη δύση και πως προσαρμόστηκε (;) εκεί, και σε συνεπαίρνει ξανά. Υπέροχο βιβλίο, ξαναλέω, ελπίζω να το βρω και να το αγοράσω, ήταν από αυτά που δανείστηκα απ’τη βιβλιοθήκη.

Ράβελσταϊν του Σωλ Μπέλοου, εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ.
Αυτό φαίνεται πολύ ενδιαφέρον διάβασα περίπου το μισό για ένα τύπο, ακαδημαϊκό larger than life, που γράφει ένα βιβλίο και γίνεται σταρ. Την ιστορία διηγείται, ένας φίλος του ακαδημαϊκός και αυτός, μεγαλύτερος του. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να το τελειώσω γιατί ήρθε η μέρα της αναχώρησης και έπρεπε να το επιστρέψω. Του χρόνου θα το ξαναδανειστώ.

Η Αλήθεια του Αλιγάτορα του Μάσιμο Καρλότο, εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ.
Κι άλλο αστυνομικό, πολύ καλό αυτό, μου αρέσουν οι Ιταλοί (και οι Ισπανοί και οι Γάλλοι) συγγραφείς νουάρ. Εδώ οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται τους μπάτσους, ούτε τους δικαστικούς, ούτε τους γιατρούς. Λίγο τους δημοσιογράφους των εφημερίδων κι αυτούς με καχυποψία. Ο συγγραφέας έχει ζήσει ο ίδιος στη φυλακή και ξέρει τον υπόκοσμο και τους τρόπους του. Είναι πολύ αληθοφανές, με ελάχιστη βία μόνο τρεις-τέσσερις φόνοι σε όλο το βιβλίο.

Μαμάδες Βορείων Προαστίων της Παυλίνας Νάσιουτζικ, εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ.
Αυτό είναι μια απίστευτη πατάτα, το διάβασα σε 2 ώρες, ευτυχώς είναι σύντομο αλλά θα μπορούσε να είναι διήγημα. Δυστυχώς κάποιος είπες στη συγγραφέα ότι έχει υλικό για μυθιστόρημα και αυτή τον πίστεψε. Μετά της είπε ότι θα το προωθήσει κιόλας, γιατί έχω δει πολλές διαφημίσεις, κι εκείνη είπε γιατί όχι. Υποτίθεται ότι μιλάει για το γάμο σήμερα στην Ελλάδα, αλλά εγώ νομίζω ότι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, καλά όχι επιστημονικής, φαντασίας όμως σίγουρα. Δεν υπάρχουν τέτοιες γυναίκες που βασανίζουν τους άντρες και τα παιδιά τους, αλλά μεταμορφώνονται σε νεράιδες μόλις ερωτεύονται. Ο Στίβεν Βιζίνσεϊ τα λέει πολύ καλύτερα κι ας είναι άντρας.

Τώρα διαβάζω ένα που μου αρέσει πολύ, άγνωστο εδώ, The Last Confession of Mabel Starks, εκδόσεις Vintage Canada με ηρωίδα μια θηριοδαμάστρια του τσλιρκου στις αρχές του αιώνα. Θα σας ενημερώσω σχετικά.

Άλλα πράγματα ππου διάβαζα στις διακοπές ήταν μερικά καινούρια μπλογκ που ανακάλυψα όπως αυτό του booklad με μερικές πολύ ενδιαφέρουσες στατιστικές για τα βιβλία αλλά και ένα κειμενάκι για παλιά vintage paperbacks, με ωραία εξώφυλλα που πιστεύω θα αρέσουν πολύ στον Κουκουζέλη. Αλλά και και το blog της Lotus είναι πολύ ωραίο ειδικά αυτό το κείμενο για την Enid Blyton, που διάβαζα κι εγώ σαν παιδί. Επίσης Μαρία (εσύ, φιλενάδα που είσαι ακόμη στη Ρόδο και βαριέσαι) και Στάθη νομίζω θα σας ενδιαφέρει αυτό το μπλογκ ενός Έλληνα στη Φιλανδία

Άλλη μια φωτό απ'τις δικές μου διακοπές, είναι η αγαπημένη μου για φέτος. Καλό αποκαλόκαιρο λοιπόν, από αύριο επιστρέφουν οι περισσότεροι πιστεύω.