School is over!

Αύριο είναι η τελευταία μέρα του σχολείου. Ζήτωωωω! (θέλω να φωνάξω απ΄τη χαρά μου αλλά είμαι σίγουρη ότι θα πέσουν να με φάνε. Σε κάποιο μπλογκ εδώ μέσα είχα δει μια συζήτηση όπου ο μπλόγκερ έλεγε με λίγα λόγια ότι όποιος δε δουλεύει δεν πρέπει να αμείβεται, συμπεριλαμβανομένων των εκπαιδευτικών, των ασθενών, των εγκύων). Οι τελευταίες μέρες είναι ωραίες γιατί τα παιδιά τα πιάνει ξαφνικά μια ευαισθησία και σου εκφράζουν την αγάπη τους γραπτά και προφορικά. Σήμερα φεύγοντας απ’το σχολείο (δε θα είμαι στο ίδιο του χρόνου), μια ομάδα παιδιών άρχισαν να τραγουδάνε James Blunt, αλλά είχαν αλλάξει τους στίχους σε Goodbye my teacher. Νομίζω ότι απέδωσαν τα μαθήματα με τραγούδια που τους έκανα όλη τη χρονιά.
Θέλω και να μιλήσω για το σχολείο γιατί τώρα τελευταία γίνονται ένα σωρό πράγματα που το αφορούν κι εγώ περί άλλα τυρβάζω. Δεν είναι ότι δε με απασχολούν αλλά μερικές φορές πονάνε τόσο που δεν ξέρω τι να γράψω χωρίς να γίνω γραφική.
Το θέμα του Άλεξ. ΠΟ-ΝΟΣ. A-ΠΕΛ-ΠΙ-ΣΙ-Α. (Διαβάστε κι αυτό)
Δε θα πω ότι δεν το περίμενα όμως. Λίγο να παρακολουθούσες τα γεγονότα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ, το έβλεπες ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί κι εδώ κάτι τέτοιο. Η βία στα σχολεία: υπάρχει ίσως περισσότερο από παλιά, δεν ξέρω οι φίλοι/αγόρια μου λένε ότι πάντα πλακώνονταν στα διαλείμματα και ρίχνανε πέτρες και τρομοκρατούσαν τους μικρότερους.
Οι δάσκαλοι: εδώ ερχόμαστε στα δύσκολα. Προτού αρχίσετε να μιλάτε για το σινάφι μου να σας πω εγώ πρώτη. Το ξέρω ότι υπάρχουν τεμπέληδες, αδιάφοροι, ρατσιστές, στενόμυαλοι ανάμεσα μας. Η διαφορά μας είναι ότι εγώ νομίζω ότι υπάρχουν παντού όχι μόνο στο σχολείο. Και σίγουρα όχι μόνο στο Δημόσιο σχολείο όπως ίσως πιστεύει ο συνάδελφος Padrazo. (πολύ με στενοχώρησε αυτό το ποστ). Και δεν έχουμε πάει όλοι στο δημόσιο σχολείο για να αράξουμε(σε άλλο ποστ θα σας διηγηθώ πως έφτασα εκεί και γιατί) μερικοί μπορεί να πήγαμε από ρομαντισμό.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως για ό,τι κακό γίνεται, φταίει το δημόσιο σχολείο και οι τεμπέληδες οι δάσκαλοι και για ό,τι καλό (παιδιά που αριστεύουν, που παίρνουν υποτροφίες, εφημερίδες που εκδίδονται) παίρνουν τα εύσημα οι δάσκαλοι του φροντιστηρίου.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση: είμαι λίγο αδιάβαστη και φοβάμαι ότι ο φίλος Αθήναιος θα με κάνει με τα κρεμμυδάκια όπως την πτωχή δικηγόρο και δε θα χορέψουμε κιόλας) :-). Ήταν μεγάλη έκπληξη πάντως που υποχώρησε έτσι η κυβέρνηση. Απορώ κιόλας που το να τελειώνεις τις σπουδές σου σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα λέγεται εντατικοποίηση. Για το άσυλο και τις εταιρείες έχουν δίκιο νομίζω.
Ουφ τα έγραψα και ηρέμησα. Τώρα μπορώ να συνεχίσω το διάβασμα μου και να αρχίσω να ετοιμάζω τις βαλίτσες μου. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που θα μπορούσα να φτιάξω τα πράγματα μου από σήμερα και να κάθομαι πάνω στο σάκο μέχρι την επόμενη Πέμπτη. Η Μουτσούνα περιμένει.